পাহাৰ-জাৰিৰ কোলাত
বায়ুৰ সুৰেৰে বাজে,
জীৱনৰ এটি সুৰ
প্ৰকৃতিয়ে সাজে।
নৈৰ শীতল জলে
বোকোচা ধুই নিয়া দিন,
তলশীয়া গছৰ ছাঁত
বিচাৰে এটি চিন।
মলয়া বতাহে কয়
এটা সপোনৰ কথা,
ডাৱৰৰ আৱৰণ চিৰি
আকাশে বান্ধে পথ।
আহঁ, প্ৰকৃতিৰ লগত
সেউজীয়া সুৰৰ গান,
বসন্তৰ বাহল বতাহত
জীৱন হ’ব সুখদান।