সেউজেৰে মোৰ গাওঁ সাজিছে,
সুবাসেৰে ভৰিছে পথাৰ,
সোণোৱালী বতাহ জুৰণি কৰি,
বেলি জোনাকে বান্ধিছে সাঁকো।
পখিলাবোৰ উৰি যায় হাঁহি,
ফুলৰ মধুৰ সোৱাদ লৈ,
নদীৰ বুকুত নাওবোৰ বয়,
সপোনেৰে ভৰা সুৰ বিলাই।
গছবিলাকে পাত জপিয়াই,
বতাহৰ সংগীতত মিলি,
গঁধুলিৰ ৰঙেৰে সজ্জিত আকাশ,
সপোনৰ কাহিনী লিখে শিলে শিলে।
জননী ভূমিৰ সোৱাদ লই,
আকাশৰ বুকেৰে জ্বলি উঠে,
সেউজী পথাৰত শস্যৰ কোলাহল,
জীৱন হ'ল ধুনীয়া সংগীত।
এতিয়া মোৰ গাওঁ জীয়াই উঠে,
প্ৰতিটো শিপাত আশাৰ ৰং,
সপোনবোৰ সত্য হব,
সোণোৱালী সুৰ্যোদয়ে দিব নতুন ৰং।